Isi
|
:
|
AWAL TEKS: Ken pramuni kawistara, sampun mituhu yekti, boten susah akarana, saking kakawin rarempi, ewadenten sang pekik, taksih angudi kalangkung sagedipun anular, amba inggih anyagahi, saben nuju marengi dinten prayoga. AKHIR TEKS:..., wau ta kang wuwusa, ing Pengging manggya wus, kasup karan Witaradya, dahat karta raharja panjroning jalmi, samya tuk lebda jiwa.
|