Isi
|
:
|
AWAL TEKS: Purwaning sarkara manulad sri, pinanduking reh angkara cipta, karti sampeka manjore, jujuring tyas katlanjur, pangajare pakarti kontit, tantatal tinatul, katalikeng kalbu, kombul kabul ing istijrat, kang dadya wit Kaji Amat Mutamangkin, arah ing bumi Tuban. AKHIR TEKS: Iya iku den kawikan kaki, manuk iku tutungganganira, minggah ing swarga ta mangke, pilih kang wruh puniku, pan kinunci ing para wali, manuk iku pan suksma, tanpa warna iku, tutunggangane kang ngawas, manuk iku urip tan kena ing pati, tekeng donya akerat.
|